Ένας πατέρας γράφει στο γιο του που θέλει ν' αφήσει τα γράμματα και να γίνει γεωργός:Αγαπημένε μου γιε,
Μου είπαν πως άφησες τα γράμματα και περνάς τον καιρό σου γλεντώντας και διασκεδάζοντας. Μου είπαν ακόμη πως θέλεις να γίνεις γεωργός και να δουλέψεις στα χωράφια.
Έχεις, μα την αλήθεια, αναλογιστεί τι σημαίνει να είσαι γεωργός; Έχεις υπολογίσει τι παίρνει ένας γεωργός την εποχή της συγκομιδής; Πηγαίνει στα χωράφια του, για να βρει το μισό της σοδειάς του φαγωμένο από τα σκουλήκια και το άλλο μισό από τους ιπποπόταμους. Ολόγυρα πάνω στο χωράφι του τρέχουν ποντίκια και οι ακρίδες ορμούν από ψηλά. Τα ζώα τού τρώνε τα σπαρτά και τα σπουργίτια τού κλέβουν το υπόλοιπο. Αλλοίμονο στο γεωργό…
Τα λίγα σιτηρά που μένουν για το αλώνισμα του τα αρπάζουν οι κλέφτες. Το χάλκινο δρεπάνι του φθείρεται. Το ζευγάρι των αλόγων του πεθαίνει από το αλώνισμα και το όργωμα.
Κατόπιν ο γραφιάς του κράτους καταφθάνει από το ποτάμι, για να καταγράψει τη σοδειά. Φέρνει μαζί του αχθοφόρους και δούλους με ραβδιά και κλαδιά χουρμαδιάς. Λέει στο γεωργό: «Δώσε μας τη σοδειά σου». Κι ο γεωργός είναι αναγκασμένος να απαντήσει: «Δεν υπάρχει τίποτα».
Ξαπλώνουν τότε το γεωργό κάτω και τον δέρνουν. Κατόπιν τον δένουν και τον ρίχνουν στη διώρυγα. Τον αφήνουν να δει που δένουν τη γυναίκα του και αλυσσοδένουν τα παιδιά του. Οι γείτονές του δεν μπορούν να προσφέρουν καμία βοήθεια. Φεύγουν για να φροντίσουν τα δικά τους σιτηρά.
Για σκέψου όμως τη ζωή του γραφιά! Διευθύνει την εργασία όλων των άλλων. Δεν πληρώνει καθόλου φόρους. Κανένας δεν του ζητάει τίποτε. Το μόνο που κάνει είναι να γράφει. Σου ζητώ να θυμάσαι αυτό το πράγμα.
A. Eman, The Literature of the Ancient Egyptians, London, Methuen, 1927, σ. 193. Στο Λ. Σταυριανός, Ιστορία του ανθρώπινου Γένους (Α΄ Λυκείου), Αθήνα, Ο.Ε.Δ.Β., 1985, σ. 58.
Μου είπαν πως άφησες τα γράμματα και περνάς τον καιρό σου γλεντώντας και διασκεδάζοντας. Μου είπαν ακόμη πως θέλεις να γίνεις γεωργός και να δουλέψεις στα χωράφια.
Έχεις, μα την αλήθεια, αναλογιστεί τι σημαίνει να είσαι γεωργός; Έχεις υπολογίσει τι παίρνει ένας γεωργός την εποχή της συγκομιδής; Πηγαίνει στα χωράφια του, για να βρει το μισό της σοδειάς του φαγωμένο από τα σκουλήκια και το άλλο μισό από τους ιπποπόταμους. Ολόγυρα πάνω στο χωράφι του τρέχουν ποντίκια και οι ακρίδες ορμούν από ψηλά. Τα ζώα τού τρώνε τα σπαρτά και τα σπουργίτια τού κλέβουν το υπόλοιπο. Αλλοίμονο στο γεωργό…
Τα λίγα σιτηρά που μένουν για το αλώνισμα του τα αρπάζουν οι κλέφτες. Το χάλκινο δρεπάνι του φθείρεται. Το ζευγάρι των αλόγων του πεθαίνει από το αλώνισμα και το όργωμα.
Κατόπιν ο γραφιάς του κράτους καταφθάνει από το ποτάμι, για να καταγράψει τη σοδειά. Φέρνει μαζί του αχθοφόρους και δούλους με ραβδιά και κλαδιά χουρμαδιάς. Λέει στο γεωργό: «Δώσε μας τη σοδειά σου». Κι ο γεωργός είναι αναγκασμένος να απαντήσει: «Δεν υπάρχει τίποτα».
Ξαπλώνουν τότε το γεωργό κάτω και τον δέρνουν. Κατόπιν τον δένουν και τον ρίχνουν στη διώρυγα. Τον αφήνουν να δει που δένουν τη γυναίκα του και αλυσσοδένουν τα παιδιά του. Οι γείτονές του δεν μπορούν να προσφέρουν καμία βοήθεια. Φεύγουν για να φροντίσουν τα δικά τους σιτηρά.
Για σκέψου όμως τη ζωή του γραφιά! Διευθύνει την εργασία όλων των άλλων. Δεν πληρώνει καθόλου φόρους. Κανένας δεν του ζητάει τίποτε. Το μόνο που κάνει είναι να γράφει. Σου ζητώ να θυμάσαι αυτό το πράγμα.
A. Eman, The Literature of the Ancient Egyptians, London, Methuen, 1927, σ. 193. Στο Λ. Σταυριανός, Ιστορία του ανθρώπινου Γένους (Α΄ Λυκείου), Αθήνα, Ο.Ε.Δ.Β., 1985, σ. 58.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου